Συγκεκριμένες χημικές ουσίες χρησιμοποιούνται για να προσδώσουν στα πλαστικά προϊόντα την απαιτούμενη ανθεκτικότητα, ελαστικότητα και την κομψή, αντικολλητική τους επιφάνεια. Ωστόσο, ορισμένα από αυτά τα χημικά πρόσθετα έχουν συνδεθεί με ασθένειες όπως ο καρκίνος του μαστού και του προστάτη, οι καρδιακές παθήσεις και ο διαβήτης, καθώς και προβλήματα με την ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών και τη γονιμότητα των ενηλίκων.
Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί μια κατηγορία πρόσθετων γνωστών ως ενδοκρινικοί διαταράκτες, χημικές ουσίες που μιμούνται και συγχέουν τη λειτουργία των ορμονών στους ανθρώπους. Μια ομάδα γιατρών, επιδημιολόγων και ενδοκρινολόγων υπολόγισε το κόστος της έκθεσης στα πλαστικά στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης των ΗΠΑ και κατέληξε σε ένα αποθαρρυντικό συμπέρασμα.
Το 2018, ένας συγκεκριμένος αριθμός συνήθως χρησιμοποιούμενων ενδοκρινικών διαταρακτών στοίχισαν στις ΗΠΑ σχεδόν 250 δισ. δολάρια, μόλις 40 δισ. δολάρια λιγότερα σε σχέση με τον προϋπολογισμό που πρότεινε ο κυβερνήτης Gavin Newsom για το 2024 για ολόκληρη την πολιτεία της California.
«Αυτή η μελέτη έχει σκοπό να επισημάνει με έντονο τρόπο το γεγονός ότι τα πλαστικά είναι ένα ζήτημα ανθρώπινης υγείας», δήλωσε ο Leo Trasande, παιδίατρος και ειδικός στη δημόσια πολιτική στο Grossman School of Medicine και Wagner School of Public Service του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. «Βασικά, μιλάμε για επιπτώσεις που διατρέχουν ολόκληρη τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής, από την ανάπτυξη του εγκεφάλου σε μικρά παιδιά έως τον καρκίνο».
Η μελέτη διεξήχθη από ερευνητές από το NYU, το Παιδιατρικό Νοσοκομείο της Φιλαδέλφειας και το Defend Our Health, μια περιβαλλοντική οργάνωση με έδρα το Portland του Maine. Χρησιμοποιώντας δεδομένα επιδημιολογίας και τοξικότητας, οι ερευνητές κατέγραψαν τη νοσηρότητα που προκαλεί μια σειρά αρκετά καλά μελετημένων χημικών ουσιών, συμπεριλαμβανομένης της δισφαινόλης Α (BPA), των φθαλικών ενώσεων, μιας κατηγορίας επιβραδυντικών φλόγας που είναι γνωστά ως PBDEs και των PFOAs ή αλλιώς «αιώνιων χημικών», τα οποία χρησιμοποιούνται για να την κατασκευή αντικολλητικών μαγειρικών σκευών και τα οποία έχουν βρεθεί σε σχεδόν τα μισά δείγματα νερού βρύσης των ΗΠΑ που έχουν ελεγχθεί από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Περαιτέρω, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δημοσιευμένα δεδομένα κόστους για επιλεγμένες ασθένειες για να καταλήξουν στην εκτίμηση τους, την οποία ο Trasande περιέγραψε ως «συντηρητική».
Τόσο ο ίδιος όσο και ο Avi Kar, δικηγόρος και διευθυντής του Προγράμματος Υγείας και Τροφίμων, τόνισαν ότι υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή και την κατασκευή πλαστικών που πιθανώς συμβάλλουν αρνητικά στην ανθρώπινη υγεία, για τις οποίες όμως τα διαθέσιμα στοιχεία είναι ελάχιστα.
«Ακόμη και από την άποψη της υγείας, πρόκειται πιθανώς για υποεκτιμήσεις», είπε ο Kar, ο οποίος δε συμμετείχε στην έρευνα. Σημείωσε ότι «εκτός από το κόστος που σχετίζεται με τα χημικά και τα πλαστικά, υπάρχουν και κόστη για την υγεία που σχετίζονται με την έκθεση στα μάκρο- και μικροπλαστικά, καθώς και τη ρύπανση που σχετίζεται με την παραγωγή και τη διάθεση τους».
Ο Kar και ο Trasande είπαν ότι ενώ η έρευνα για την επίδραση των μικροπλαστικών και των νανοπλαστικών στο ανθρώπινο σώμα είναι ακόμα σε πρώιμα στάδια, και ενώ έχουν ήδη ανακαλυφθεί στον εγκέφαλο, τους πνεύμονες, την καρδιά και το αίμα μας, υπάρχει μεγάλος όγκος ερευνών για τα υπό εξέταση χημικά πρόσθετα.
Υπάρχουν πολλές δημοσιευμένες έρευνες οι οποίες έχουν δείξει ότι μπορεί να προσλαμβάνουμε εκατοντάδες χιλιάδες νανοπλαστικά σωματίδια κάθε φορά που πίνουμε ένα λίτρο νερό εμφιαλωμένο σε πλαστικό, οι οποίες κρατούν τους ερευνητές σε εγρήγορση, όχι τόσο λόγω του ίδιου του πλαστικού, «αλλά επειδή αυτές οι χημικές ουσίες χρησιμοποιούν αυτά τα μικροσωματίδια για τη μεταφορά τους, επιτυγχάνοντας ανεμπόδιστη είσοδο στα κύτταρα και τον εγκέφαλο μας», είπε ο Trasande.
«Εκτός από το ίδιο το πλαστικό πολυμερές, οι χημικές ουσίες που σχετίζονται με το πλαστικό μπορεί να αποτελούν σημαντικό -ίσως και το μεγαλύτερο- κίνδυνο για την υγεία, καθώς εγκλωβίζονται ή έλκονται από αυτά τα πλαστικά υλικά», δήλωσε η Vahitha Abdul Salam, λέκτορας στην αγγειακή φαρμακολογία στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου.
Η Salam σημείωσε ότι δεν υπάρχουν τυποποιημένα μέτρα αξιολόγησης κινδύνου για τα πλαστικά ή τα χημικά που σχετίζονται με τα πλαστικά, γι' αυτό η ίδια εργάζεται σε συνεργασία με άλλους, όπως το WRc Group του Ηνωμένου Βασιλείου -μια εταιρεία συμβούλων για το νερό- «για τον προσδιορισμό και την ποσοτικοποίηση των τύπων πλαστικών και των χημικών που σχετίζονται με αυτά στα συστήματα νερού και την επαλήθευση των πιθανών βλαβών που επιφέρουν οι 10 κύριες χημικές ουσίες στην ανθρώπινη υγεία, χρησιμοποιώντας κυτταρικές αναλύσεις».
Εν τω μεταξύ, ο Trasande και άλλοι ελπίζουν ότι το έργο τους θα γίνει γνωστό στους νομοθέτες και θα τους παρακινήσει να εξετάσουν το κόστος στην υγεία και το οικονομικό κόστος των πλαστικών στο περιβάλλον και στον άνθρωπο.
Ο Kar είπε ότι η δουλειά τους προσθέτει σε ένα σύνολο παρόμοιων αναλύσεων, συμπεριλαμβανομένων αυτών που δημοσιεύθηκαν από την Επιτροπή Minderoo-Monaco για τα πλαστικά και την ανθρώπινη υγεία, ένα διεθνή συνασπισμό ερευνητών και ιατρών που χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Minderoo και το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ.
«Αυτό που προσπαθεί να κάνει αυτή η μελέτη είναι να πει στους κατασκευαστές πλαστικών ότι η επίδραση δεν είναι βλαπτική μόνο στην ανθρώπινη υγεία αλλά και στην οικονομία. Κερδίζετε ως εταιρείες εις βάρος της υγείας και της ευημερίας των ανθρώπων», είπε.
Με πληροφορίες από latimes.com
